Norka amerykańska - areał i siedlisko
Wizon amerykański /norka amerykańska (Neogale vison)
Norka amerykańska należy do ziemnowodnych ssaków, jest też gatunkiem obcym oraz inwazyjnym w kraju. Preferuje siedliska związane z wodą, takie jak brzegi rzek, jezior, strumieni, mokradeł, a także obszary przybrzeżne. Szczególnie ważne dla nich są tereny bogate w zbiorniki wodne, które zapewniają dostęp do ich głównego źródła pożywienia – ryb. Potrafią przystosować się do różnorodnych warunków środowiskowych, co pozwala im na zamieszkiwanie różnych typów siedlisk.
Wizon amerykański /norka amerykańska (Neogale vison)
Długość areału norki amerykańskiej wzdłuż linii brzegowej kształtuje się w zakresie od 1 do 3 km u samic i od 2 do 5 km u samców (Zalewski i Brzeziński 2014). Prowadzane badania nad ciekami w Polsce wskazały zagęszczanie od 5-11 os./ 10 km linii brzegowej. Z kolei nad jeziorami zagęszczenia stanowią od 7-8 osobników do 15 os. /10 km linii brzegowej. Badania wskazują, że zagęszczenie norek nad dużym rzekami jest zazwyczaj większe. Zalewski i Brzeziński (2014) podkreślają, że na zbiornikach wodnych zagęszczenie norek nie powinno przekraczać 10 os./10 km linii brzegowej i jedynie w miejscach bardzo zasobnych w pokarm może przekraczać te wartości.
Średnio areały samców są większe niż samic w podobnych siedliskach, ale ich wykorzystanie różni się w ich obrębie. Samice wyraźnie preferują brzegi rzeki, samce tereny zalesione, co sugeruje możliwe różnice w preferencjach żywieniowych, a sugestia ta jest w pewnym stopniu poparta odmiennymi zrachowaniami podczas nurkowania (McDonald i in. 2015. Badania w Hiszpani wskazują, że średni liniowy areał norki wynosił 1,19 ± 0,73 km linii brzegowej, a główny teren bytowania (ang. core area) to 0,21 ± 0,08 km dla samców, natomiast dla samic 0,54 ± 0,14 i 0,19 ± 0,11 km. Młode samce mają mniejsze areały niż dorosłe (Melero i in. 2008). Dodatkowo samce przemieszczają się na dłuższe dystanse w okresie godowym.
Norki amerykańskie wykorzystują kilka nor (od 2-10) zazwyczaj blisko wody (Birks i Linn 1982).
W krajach gdzie norka amerykańska jest gatunkiem inwazyjnym, prowadzone są działania zarządzające ich populacją.
W Polsce uznana jest za IGO (INWAZYJNE GATUNKI OBCE) i na stronie GDOŚ przeczytacie dodatkowe informacje:
Karta Informacyjna Gatunku (PDF)
Analiza Stopnia Inwazyjności Gatunku (PDF)
Analiza Stopnia Inwazyjności Gatunku - EN (PDF)
Literatura:
Birks, J. D. S. & Linn, I. J. (1982) Studies of home range of the feral mink Mustela vison. Symposia of the Zoological Society of London, 49, 231-257.
Fraser, Elaine J., and others, 'Control of an invasive species: the American mink in Great Britain', in David W. Macdonald, Chris Newman, and Lauren A. Harrington (eds), Biology and Conservation of Musteloids (Oxford, 2017; online edn, Oxford Academic, 18 Jan. 2018), https://doi.org/10.1093/oso/9780198759805.003.0016, accessed 20 Nov. 2023.
Melero, Y., Palazón, S., Revilla, E. et al. Space use and habitat preferences of the invasive American mink (Mustela vison) in a Mediterranean area. Eur J Wildl Res 54, 609–617 (2008). https://doi.org/10.1007/s10344-008-0186-7
Zalewski A., Brzeziński M. 2014. Norka amerykańska. Biologia gatunku inwazyjnego. Instytut Biologii Ssaków. PAN, Białowieża.